Για ποιον χτυπά η καμπάνα;

«Κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί, ακέριος μοναχός του. 

Κάθε άνθρωπος είναι ένα κομμάτι ηπείρου,

 ένα μέρος στεριάς.

 Αν η θάλασσα ξεπλύνει ένα σβόλο χώμα,

 η Ευρώπη γίνεται μικρότερη.

 Όπως κι αν ξεπλύνει ένα ακρωτήρι ή ένα σπίτι φίλων σου ή δικό σου. 

Κάθε ανθρώπου ο θάνατος λιγοστεύει εμένα τον ίδιο, 

γιατί είμαι ένα με την Ανθρωπότητα. 

Κι έτσι ποτέ σου μη στέλνεις να ρωτήσεις για ποιον χτυπά η καμπάνα.

 Η καμπάνα χτυπάει για σένα».

John Donne

Όσο υπάρχουν (ακόμα) Άνθρωποι...

Καλημέρα και καλή εβδομάδα με περισσότερη 

Ανθρωπιά...

Μουσικά Απογεύματα #6

Ματ σε 2 υφέσεις

Αγαπημένο συγκρότημα που κατά τη γνώμη μου έχει να πει και να δώσει ακόμη πολλά....!

Το μουσικό σχήμα ‘Ματ σε 2 Υφέσεις’ ιδρύθηκε το 1999 από αποφοίτους του Μουσικού Σχολείου Ιλίου. Έκτοτε, πραγματοποίησε τρεις ολοκληρωμένες δισκογραφικές απόπειρες: Την ομότιτλη παραγωγή, Ματ σε Δύο Υφέσεις, του Νίκου Γράψα και του συγκροτήματος ‘Δυνάμεις του Αιγαίου’ (2003), την παραγωγή του Νίκου Ξυδάκη, Ψέμα σαν αλήθεια, τη γενική επιμέλεια της οποίας είχε ο Haig Yazdjian (2005) και το Τρύπιο Φεγγάρι (2009). 

Το Φλεβάρη του 2011, η μπάντα απ' την Αθήνα διέθεσε στο διαδίκτυο (www.matse2ifesis.net) το πιο πρόσφατο ηχογράφημα της υπό τον τίτλο Τα τέσσερα τραγούδια του Μίλτου Σαχτούρη.

 Τα τελευταία οχτώ χρόνια, το σχήμα έχει να επιδείξει μια σειρά συμπράξεων με σπουδαίους καλλιτέχνες, έναν σημαντικό αριθμό δισκογραφικών συμμετοχών (σε δημιουργικό, αλλά κι εκτελεστικό επίπεδο), πλήθος εμφανίσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό, καθώς και συνεργασίες με ελληνικά και ξένα πανεπιστήμια.

1. Τι είναι η αγάπη 

2. Σαν έρθει το Φθινόπωρο 

3. Σώπα 

4. Μοιάζεις κι εσύ σαν θάλασσα 

5. Μια χαραμάδα 

6. Μόνο για σήμερα 

7. Σ' έναν καθρέφτη 

8. Αστέρι στην άμμο 

9. Ποιος εαυτός μου 

10. Μαζί πετάμε 

11. Τα μάτια τα παντοτινά 

12. Δύσκολες ώρες 

13. Λουλουδάκι του γκρεμού

14. Πάντα θα σε στεναχωρώ

1. Με κυνηγά η θάλασσα 

2. Μάτια δεμένα 

3. Σαν έργο πλήξης 

4. Το φιλί σου έχει αλλάξει 

5. Η κληρικός 

6. Η σελήνη γυαλί 

7. Αυτά τα μάτια 

8. Το όνειρο της Perpetua 

9. Ονόματα 

10. Το λίγο διαρκεί πολύ 

11. Πριν χαθώ 

12. Φως αντίγραφο 

13. Ψέμμα σαν αλήθεια

1. Εικόνα θολή 

2. Στην κόψη του φεγγαριού 

3.Γυάλινο σώμα 

4. Μαντινάδες του Μ. Σαββάτου 

5. Διάφανος κόσμος 

6. Ο τόπος που μελαγχολούν τα όνειρα 

7. Σαν πιάνο βουβό 

8. Αποσύνθεση 

9. Διανυκτέρευση στα σύννεφα 

10. Ήχος ηλεκτρονικός 

11. Μόνος στον κύκλο μου 

12. Εκκρεμής ουρανός 

13. Τα στιχάκια θέλω να 'ναι νύχτα 

14. Παραφωνία σε κόκκινο 

15. Το ζεϊμπέκικο της Αθηνάς

"Είμαστε εκείνο που αισθανόμαστε

 είτε το κρύβουμε είτε το φανερώνουμε,εκείνο μας φανερώνει.Δεν είναι τυχαία η αύρα που εκπέμπει ένα πρόσωπο,το φωτοστέφανο ή το μαυροστέφανο που εν αγνοία μας κυκλώνει την παρουσία μας,το πιο δυνατό μας στοιχείο,εκείνο που μας κάνει ερωτεύσιμους ή αντιπαθείς,ενδιαφέροντες ή πληκτικούς,αξιόπιστους ή ύποπτους,εκείνο που δεν ξεγελιέται και δεν ξεγελάει.Το περιεχόμενο είναι που πλάθει την επιφάνεια,την όψη και το βλέμμα του καθενός.Όσο και να στολίσουμε,να μακιγιάρουμε,να προβάρουμε με τέχνη την έκφρασή μας,κάτι από μέσα γλυστράει και βγαίνει αμακιγιάριστο,αφελώς ακάλυπτο. Τα μάτια, τα παράθυρα της ψυχής, όπως έγραψαν οι ρομαντικοί ποιητές, θα δείξουν αργά ή γρήγορα τι συμβαίνει και τι συνέβη εντός.......!"

Μάρω Βαμβουνάκη

Μετρώντας χτύπους Ψυχής

Χτες και προχτές, όλη νύχτα, πασκίζαμε να μετρήσουμε τ’ άστρα.

 Και τ’ άστρα είναι τόσα, όση κι η καρδιά μας, κι η καρδιά μας είναι

πιο πολύ απ’ τ’ άστρα.

Αύριο θα στείλουμε τις μυγδαλιές περίπατο στο ακροθαλάσσι να πλύνουνε τα πρόσωπα τους απ’ τη σκόνη της λύπης μας. Και το βράδυ που θα γυρίσουν χαρούμενες, θα μας φέρουν τα πρώτα μας λόγια πλυμένα στη θάλασσα, κι εμείς θα κλαίμε στο ανοιχτό παράθυρο απ’ τη χαρά μας που μπορούμε να κλαίμε.

Απόψε κοιμηθήκαμε στην ποδιά της Άνοιξης, ακουμπώντας το

κεφάλι στην καρδιά της.

 Ακούγαμε στον ύπνο μας τις ανάσες των πουλιών και την καρδιά μας.

Γιάννης Ρίτσος ~ Όνειρο καλοκαιρινού μεσημεριού

Ψυχής Ταξίδια

Μην ξεχνάς να ακολουθείς το κύμα που ξεκινά από την ψυχή σου και καταλήγει πάλι εκεί...!

γιατί στ'αλήθεια ποια άλλη ψυχή πέρα από τη δική σου μπορεί να γνωρίζει καλύτερα τι είναι αυτό που μπορεί να την δροσίσει και να τη γαληνέψει;

Καλημέρα όλη μέρα με την ευχή να ταξιδεύουμε την ψυχή μας στις θάλασσες των επιθυμιών μας και να ρίχνουμε άγκυρα στα πιο όμορφα λιμάνια...!!!!!!!!!!

Προς αναζήτηση της Αγάπης...???

Όταν η δύναμη της Αγάπης

ξεπεράσει την αγάπη για Δύναμη

τότε αυτός ο κόσμος

θα γνωρίσει την Ειρήνη 

Jimi Hendrix

Γιαγιά μου Σ'αγαπώ!

Ευλογία Θεού η ύπαρξη και ο ρόλος της γιαγιάς στη ζωή μας...

πολλές οι φορές που σε πονά πιότερο κι από την ίδια σου τη μάνα...

γιατί απλά...σε νιώθει σπλάχνο της κι ας μη σε γέννησε....

η αγάπη της καθάρια σαν τα νερά της πιο γαλάζιας θάλασσας

η αγκαλιά της άγκυρα σαν το πιο ασφαλές λιμάνι

το φιλί της συμ-πονετικό σαν αυτό το πρώτο της μάνας

με όλη την αγάπη που έχω μέσα μου θα ήθελα να αφιερώσω αυτή την ανάρτηση πρωτίστως στη δική μου πολυαγαπημένη γιαγιά και έπειτα στην κάθε μια δική σας.

μην ξεχνάμε όσο ακόμη τις έχουμε να τις αγκαλιάζουμε όσο πιο συχνά μπορούμε και να τις λέμε το πόσο πολύτιμη είναι η παρουσία τους στη ζωή μας...

δε νομίζω πως θέλουν και τίποτε περισσότερο για να είναι ευτυχισμένες!

Αγάπη & Ελευθερία

Συνήθως οι προσπάθειες μας είναι να κτίσουμε έναν ισχυρό εαυτό, μια συγκροτημένη ατομικότητα, ένα δυνατό εγώ ... 
μετά καλό είναι να τα διαλύσουμε όλα αυτά και να γίνουμε αγάπη και ελευθερία ...

Nικήτας Καυκιός

https://www.facebook.com/psychologyandreligion

Θυμάμαι-Θυμάσαι

Η πιο μεγάλη απόσταση είναι ο χρόνος...

Μπορεί...

όμως...

τα πιο ωραία μας ταξίδια

δεν τα ταξιδέψαμε ακόμη...

Για τον Άνθρωπο

"Κάθε άνθρωπο
να τον κοιτάς
απ'την αφετηρία του.
Μόνον έτσι
θα εκτιμήσεις
το πού ήταν
και το πού έφτασε.

Κάθε άνθρωπο
να τον μετράς
απ΄τα παπούτσια που φοράει.
Μόνον έτσι
θα καταλάβεις
το πώς περπάτησε
και με τι.

Κάθε άνθρωπο
να τον κοιτάς και
να τον μετράς
χωρίς όμως
να τον παραβλέπεις
ή να τον υπολογίζεις
ως οιαδήποτε
ύλη.

Είναι απ'όλα
αέρας
ο άνθρωπος."

Μαρία Λυδία Κυριακίδου

Αντιπολεμικό Animation....!

Ένα μικρό φιλμάκι σοβιετικής προέλευσης, του σκηνοθέτη, σεναριογράφου και παραγωγού, Garri Bardin, (γεννήθηκε το 1941).

Απεικονίζεται γλαφυρότατα όλος ο παραλογισμός του πολέμου, όπου πρωταγωνιστές δεν είναι παρά... σπίρτα, προορισμένα να καούν στο πεδίο της μάχης....

πηγή:http://www.palmografos.com/

Πίστη στο θαύμα!

"Τα θαύματα θυμώνουν όταν δεν τα πιστεύουμε"

Μάρω Βαμβουνάκη

Κι αν χαμηλά πετάμε

και με μισά φτερά

αντέχουμε ακόμα

κι αυτό είναι που μετρά

Ρίξε άνθος αγγέλου

στου έρωτα τις ρωγμές

το θαύμα είναι να ζεις,

καρδιά μου,

όλες σου τις στιγμές

H αξία του χρόνου

Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ' ότι  έχω ζήσει έως τώρα...

Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες,  άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.
Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.

 Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική  τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.
Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.
Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.

Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.
Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.
Μισώ, να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα.
Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο... μετά βίας για την  επικεφαλίδα.
Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες.
Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται...
Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα...
Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.
Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους.
Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους.
Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους.
Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.
Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την
ειλικρίνεια.
Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.
Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των
ανθρώπων...
Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως
μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.
Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.
Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν...
Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ' όσες έχω ήδη φάει.
Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου.

Mario de Andrade 

Έχε το νου σου στο παιδί....

Κι όμως, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που έχουν διατηρήσει την παιδικότητά τους... Γιατί ένα παιδί αντιπροσωπεύει κάτι αληθινό, ένα παιδί τολμάει να δείξει τα συναισθήματά του, δεν κρύβεται, κυνηγάει τα όνειρά του... Υπάρχουν άνθρωποι που ονειρεύονται και ελπίζουν, που τολμούν να κάνουν ένα βήμα παραπέρα, όσο κι αν έχουν πονέσει, όσο κι αν έχουν προδοθεί.

Άνθρωποι που λένε καλημέρα στο δρόμο ακόμα κι αν δεν σε ξέρουν, που σου χαμογελούν αληθινά, που θα σ' ακούσουν χωρίς να σε στήσουν στον τοίχο επειδή έκανες λάθος, άνθρωποι που θα δουν σε σένα τα θετικά σου στοιχεία και θα σε βοηθήσουν να τα καλλιεργήσεις, άνθρωποι που γελούν, όχι επειδή δεν έχουν προβλήματα, αλλά επειδή ψάχνουν τρόπους να τα λύσουν και να προχωρήσουν μπροστά, που συνεργάζονται με άλλους ανθρώπους, που βοηθούν και βοηθιούνται...

Άνθρωποι που ερωτεύονται, που γελούν, που βλέπουν κάθε εμπόδιο σαν πρόκληση.
Άνθρωποι που θα προσπαθήσουν να μπουν στα παπούτσια σου, αλλά ακόμα κι αν δεν το καταφέρουν δεν θα σε κρίνουν..
Άνθρωποι που θαυμάζουν το ηλιοβασίλεμα, που κοιτούν τα αστέρια στον ουρανό και απολαμβάνουν...
Άνθρωποι που πιστεύουν στην αγάπη και τις ανθρώπινες αξίες και προσπαθούν να τα μεταδώσουν...

Άνθρωποι που επιλέγουν την αληθινή ζωή όπως όταν ήταν παιδιά...

Το παραπάνω κείμενο έχει γραφτεί και δημοσιευθεί  από την Πηγή (pigi peiraias)  πατώντας εδώ μπορείτε να δείτε τη δημοσίευση.

Λουλούδια και Άνθρωπος

 Ἂν μὲ βλέπουν νὰ στέκομαι

ὄρθιος, ἀκίνητος, μὲς

στὰ λουλούδια μου, ὅπως

αὐτὴ τὴ στιγμή,

θὰ νόμιζαν πὼς τὰ διδάσκω. Ἐνῷ

εἶμαι ἐγὼ ποὺ ἀκούω

κι αὐτὰ ποὺ μιλοῦν.

Ἔχοντας μὲ στὸ μέσο

μοῦ διδάσκουν τὸ φῶς.

Τρέχουν, χορεύουν ἀνύποπτα

γιὰ ὅ,τι γίνεται πάνω τους

τὰ παιδιά, ἐνῷ γέρνοντας γύρω

καὶ κάτω ἀπ᾿ τὰ πόδια τους, (ὡς

ν᾿ ἀκοῦν τὴ βοὴ καὶ νὰ βλέπουν

τὸ σύννεφο) σὰν ἕνα ἀπέραντο

ὑπαίθριο ἐκκλησίασμα

τὰ λουλούδια προσεύχονται.

Ν.Βρεττάκος

Αν μιλούσαν τα φυτά

 η γλώσσα τους θα ήταν η ωραιότερη μελωδία 
και ο μεγαλύτερος ύμνος προς τον Δημιουργό τους.

Κάρολος Λινναίος

Κι αυτό το τραγούδι δεν φτάνει!

Ομίχλη στη ματιά
γιορτάζω σιωπηλά,
λουλούδια οι καρδιές και διψάνε,
μα όσους αγαπώ
κρατώ φυλαχτό
και πάντα μαζί ξεδιψάμε.

Και το τραγούδι αυτό
δεν είναι αρκετό
αφού όσα λείπουν πονάνε
και φτάνουν νοερά
ευχές και φιλιά
από χείλη που πια δεν μιλάνε.

Μα το τραγούδι αυτό
ίσως να είναι αρκετό
γιατί είναι μ' αγάπη γραμμένο,
κάποιοι έχουν χαθεί,
κάποιους τους πήρε η γη,
μα εγώ στη γιορτή μου τους φέρνω.

                                                                       ΚαΤερίνη.
                                                                      25.11.10

Σαν βλέπω τα βουνά
γαλάζια , μακρινά
η ανάσα που παίρνω δεν φτάνει
και θέλω να σου πω
πόσο σ' αγαπώ
μα κι αυτή η κουβέντα δεν φτάνει.

και μοιάζει η ζωή μου
μικρή, πολύ μικρή
γι' αυτό που νιώθω δεν φτάνει
και το τραγούδι αυτό
δεν είναι αρκετό
μα κι άλλο να ήταν δεν φτάνει.

θα κρύψω το σκοπό
απ' το τραγούδι αυτό
εκεί ψηλά που ούτε ο νους δε θα φτάνει
κι ότι έχω στο μυαλό
ποτέ δε θα στο πω
γιατί ένα τραγούδι δεν φτάνει.

Οι μέρες στο χωριό είναι αλλιώς....!

  Και πώς θα μπορούσε να είναι ίδιες με  αυτές της πόλης άλλωστε;πώς να συγκρίνεις τις πολύχρωμες μέρες του χωριού με εκείνες τις γκρίζες της πόλης;
Νομίζω πως θα ήταν φρόνιμο να εξηγήσω τι ακριβώς εννοώ με τον όρο "πολύχρωμες" και κατόπιν μπορεί ο καθένας σας να βγάλει τα δικά του προσωπικά συμπεράσματα...

  Καταρχήν,ξύπνημα νωρίς το πρωί και καφεδάκι στην αυλή με λαμπερό ήλιο αλλά δροσερό καιρό!για αντίκρυσμα ο πεντακάθαρος ουρανός και θέα τα ολοπράσινα βουνά,ήχοι από χελιδονάκια,σπουργιτάκια και που και που καμιά καρακάξα!Ακολουθεί φυσικά το συμμάζεμα του σπιτιού,και το μαγείρεμα πριν καταφθάσουν οι αγαπημένες γειτόνισσες για το δεύτερο καφεδάκι της ημέρας!!!Εκεί ξεκινά το μεγάλο καλαμπούρι!ακούς κάθε λογής ιστορίες από τα νιάτα τους,τις δυσκολίες αλλά και τις χαρές τους,συχνά τις βλέπεις να δακρύζουν από συγκίνηση αλλά ακόμα συχνότερα  να γελούν δυνατά με όλη την ψυχή τους!στιγμές που πραγματικά τις χαίρεσαι!
 Και για να μην κάνω ανάλυση ολόκληρης της ημέρας θα σας πάω στο τρίτο σημαντικό και ίσως πιο όμορφο κομμάτι της...που είναι η ενασχόληση με τη φύση!Ψηφίζω μπαξέ και πάλι μπαξέ!όρεξη να 'χεις να τσαπίζεις,να καθαρίζεις τις αγριάδες που κάθε τόσο ξεφυτρώνουν πονηρά πονηρά και να
ποτίζεις,ντοματιές,κρεμμυδάκια,φασολάκια,αχλαδιές,ροδακινιές!κι αν έχεις και ζωντανά η καλύτερη τους!όπως ξεχορταριάζεις τον μπαξέ πας απευθείας και κερνάς γευματάκι στις αγελαδίτσες στα κατσικάκια και τις πάπιες,!πως και πως το περιμένουν!!!αυτό θα πει  ανακύκλωση ή αλλιώς από την παραγωγή στην κατανάλωση...!ξεχορταριάζεις εσύ,ταΐζεις τα ζωντανά και παίρνεις έπειτα την κοπριά και την βάζεις στο μπαξεδάκι!η φύση προσφέρει ακριβώς ότι χρειάζεται!

  Κι αφού τελειώσεις με όλα αυτά και φτάσει η ώρα η νυχτερινή,εκείνη της χαλάρωσης κάθεσαι πάλι στην αυλή-αυτή τη φορά με ζακέτα γιατί η δροσιά μετατρέπεται σε ψυχρούλα- και απολαμβάνεις τα απέραντα αστέρια του ουρανού,τον δροσερό αεράκι,την ησυχία που αναζητά η ψυχή και το υπέροχο συναίσθημα που λέγεται ευγνωμοσύνη!!!!!!!

άλλωστε πώς μπορείς να μην ευχαριστήσεις τον Παντοδύναμο μετά από τόση ομορφιά;

....για μένα δεν συγκρίνεται μια τέτοια μέρα στο χωριό ούτε με δέκα της πόλης...

Αλλά τα Βράδια...

...τι όμορφα που μυρίζει η γη!

Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη 

μ’ ένα άστρο ή μ’ ένα γιασεμί, 

σαν ένα τραγούδι, 

που καθώς βρέχει παίρνει το μέρος των φτωχών...

Δως μου το χέρι σου...

Τάσος Λειβαδίτης

Ευγνωμοσύνη...!

Το ξέρω,είναι κάποιες μέρες που λες πως νιώθεις ένα κενό...άλλες πάλι σε κατακλύζει μια θλίψη απροσδιόριστη....

να προσπαθείς να θυμάσαι πως όλα είναι δρόμος...

 αυτό το κενό,κι αυτή η θλίψη,θα περάσουν...και κάθε φορά σχεδόν θα σου αφήνουν και κάτι...

ένα δίδαγμα...

άλλοτε θα είναι οι μέρες που έμαθες να κάνεις υπομονή...

κι άλλοτε  ίσως  να έρχονται για να σου υπενθυμίσουν πως όταν περάσουν πια...θα μπορείς να εκτιμάς περισσότερο την κάθε χαρά και την κάθε ομορφιά που υπάρχει τριγύρω σου...

θα  ακούς μουσικές που αγαπάς αφήνοντας τες να διαπερνούν την ψυχή σου....

θα γελάς με περισσότερη ευχαρίστηση...

θα απολαμβάνεις ένα ηλιοβασίλεμα με το νου σου να ταξιδεύει....

θα ζεις την κάθε στιγμή την ώρα που συμβαίνει...

κι όλα αυτά με μια λέξη....???

ευγνωμοσύνη!!!

"Μαγικό" Σύννεφο!

Δεν υπάρχει καμία επεξεργασία στη φωτογραφία που βλέπετε απλώς ο Ολλανδός καλλιτέχνης Berndnaut Smilde έχει εφεύρει μια μέθοδο με την οποία καταφέρνει να σχηματίσει ένα μικρό σύννεφο στη μέση του δωματίου.

Το σύννεφο δεν διαρκεί περισσότερο από λίγα δευτερόλεπτα πριν διαλυθεί, ωστόσο δημιουργεί μια απόκοσμη ατμόσφαιρα αλλά και ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα.



Για να παραχθεί κάτι τόσο υπέροχο, αν και φευγαλέο, ο Smilde κάνει έναν προσεκτικό σχεδιασμό εκ των προτέρων. Ο φωτισμός και η θερμοκρασία θα πρέπει να ελέγχονται επακριβώς προκειμένου να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες για να πάρει το σύννεφο τη μορφή του.

Όταν οι συνθήκες είναι σωστές ο Smilde χρησιμοποιεί μια μηχανή ομίχλης και ψεκάζει ελαφρά το δωμάτιο. Στη συνέχεια, σαν από το πουθενά εμφανίζεται το σύννεφο. Μαγεία!

πληροφορίες πηγής:http://perierga.gr/

Γίνε παιδί

και πίστεψε με,θα είναι πιο εύκολο να αντιμετωπίσεις την κάθε δύσκολη κατάσταση...

 προσπάθησε να αποδέχεσαι τη ζωή όσο πιο απλά γίνεται...

η αντίσταση και η αντίδραση κάποιες φορές το μόνο που μπορούν να προσφέρουν

είναι επιπλέον πίεση...

χαμογέλασε,παίξε,αφήσου ελεύθερος...

καλό και όσο γίνεται δροσερό Σαββατοκύριακο σε όλους μας.

Ηλιόπετρα

καινούργιο τραγούδι από Θανάση Παπακωνσταντίνου...

καλή ακρόαση!

ο άνθρωπος είναι ποιητής!!!

Βγάλε γλώσσα

σε κάθε τι άσχημο και "ξύπνα"

ζήσε!

απλά 

Ζήσε!

Περί δικαιοσύνης!

Πολλές φορές η "δικαιοσύνη" αργεί να έρθει στο φως!

Όπως και να 'χει όμως,ακόμα κι αν αργεί να φανεί σ'αυτόν που "αδικείται" ...φωνάζει πάντα στη συνείδηση αυτού που "αδικεί"...!

Όσο κι αν καταφέρνουμε να ξεγελάμε τους άλλους...αυτόν που δεν μπορούμε να ξεγελάσουμε είναι ο ίδιος μας ο εαυτός...!